Stop loss มีการใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อมุ่งเน้นที่การ จำกัด การสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นในกรณีของการเคลื่อนไหวของตลาดในเชิงลบ.
Stop loss เป็นการใช้ในการเปิดออเดอร์เพียงเท่านั้น. เมื่อสภาวะตลาดที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการเทรดและราคาได้ถึงระดับของ Stop loss, ปิดออเดอร์โดยอัตโนมัติ. ดังนั้น, Stop loss ช่วยให้เทรดเดอร์สามารถควบคุมการสูญเสียและในกรณีที่ล้มเหลวเพื่อให้เงินฝากส่วนหนึ่งอย่างน้อยมีความปลอดภัย.
หากเทรดเดอร์ไม่ใช้ Stop loss ในการเเปิดออเดอร์, การปิดออเดอร์โดยโบรคเกอร์เมื่อผลรวมของการสูญเสียเท่ากับผลรวมของเงินฝาก.
Stop loss มี 3 ประเภท: fixed Stop loss, sliding Stop loss และ combined Stop loss.
Fixed Stop losses เป็นการตั้งค่าในขณะที่เปิดออเดอร์. พวกเขาไม่สามารถเปลี่ยนจนกว่าออเดอร์จะปิด. Sliding stop losses, ในทางตรงกันข้าม, สามารถเปลี่ยนได้ตลอดเวลาขึ้นอยู่กับการเคลื่อนไหวของราคา. ชื่ออื่นสำหรับ sliding Stop loss คือ Trailing stop ที่สามารถเปลี่ยนได้ทั้งด้วยตนเองหรือโดยอัตโนมัติ การตั้งค่านั้นขึ้นอยู่กับการพิจารณาเทรดเดอร์.
ปัจจุบันมีการพูดถึงกันจำนวนมากว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะใช้หยุดการสูญเสียหรือไม่. เทรดเดอร์บางคนเชื่อว่า Stop loss นั้นเป็นมาตรการบังคับสำหรับการซื้อขาย, ความสามารถของ Stop losses เพื่อเน้นการป้องกันการสูญเสียของเงินฝากทั้งหมด. หากราคามีการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วไปในทิศทาง, ซึ่งไม่สอดคล้องกับการคาดการณ์, สถานะออเดอร์ที่ไม่ได้รับการปิดในเวลาที่กำหนดจะส่งผลให้เกิดการสูญเสียอย่างมีนัยสำคัญ. ฝ่ายตรงข้ามเชื่อว่า Stop loss นั้นสามารถจำกัดการสูญเสียไว้เพียงเท่านั้น, แต่ผลกำไรก็เช่นกัน. ในขณะที่การเคลื่อนไหวของราคาที่มักจะคาดเดาไม่ได้และที่ไม่คาดคิด, มันสามารถที่จะพัฒนาไปตามความคาดหวังของเทรดเดอร์ แม้ว่าจะมีการตีกลับเป็นระยะๆ บางคนข้ามเส้นการสูญเสียที่ทำให้หยุดชะงัก. ในกรณีสถานะนี้เป็นการปิดออเดอร์กับการสูญเสียแม้ว่าเป็นไปได้ที่จะปิดด้วยผลกำไร.
ตามกฎแล้ว, การตัดสินใจว่าจะใช้ Stop loss หรือไม่ขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ส่วนบุคคลของเทรดเดอร์โดยเฉพาะ. ดังนั้น, ไม่มีเพียงหนึ่งความเห็นเกี่ยวกับความจำเป็นของการใช้การจำกัดการสูญเสีย.
